තෑග්ග

ඉස්සරම ඉස්සර කාලේ මට මතකයි .....

මට තිබුනා වාහනයක්.

අප්පච්චි හන්දියේ වින්කලෙන් නෙගත් දුන්න

'රෝදය තමයි' මගේ පලවෙනි වාහනය උනේ.

ඒ රෝදය ගහක කරුවක් ඒ කියන්නේ දෙබලයක් සහිත කෝටුවක් අරගෙන මිදුල වටේ

රෝදේ පදිනවා

කකුල් දෙක කැඩෙනමක් රෝදේ තල්ලු කරන ගමන්

කටට නිදහසකුත් නැ

බූම්.... බූම්... බූම්...

"උදේ ඉදලා කනක් ඇහෙන්න නෑ...

බෙරිහන් දෙනවා ...

කන්න බොන්න වත් ආව එකක් යෑ..දැන් මම ඕක අල්ලලා දානවා ලිපට"

මහා හයියෙන් වාහනේ පදිනකොට අම්මා කියන්නේ නෝක්කාඩුවට වගේ

මමත් හොර පූසා වගේ ගෙට රින්ගලා කන්න ලොකු බත් පතකට වග කියනවා.

ඒ වගේයැ ...

අම්මා වාහනේ අල්ලලා ලිපට දැම්මොත්...

ඉට පස්සෙ මම පොඩ්ඩ පොඩ්ඩ ලොකු වෙනකොට

රොදේ පදින එක ලැජ්ජාවක් කියලා හිතුනා

ඒක අල්ලලා විසි කලා ගේ පිළිකන්නට

ඊට පස්සෙ මට ඕනි උනේ බයිසිකල් පදින්න...

පොල්ල උඩුන් කකුල දාගන්න තරම් වත් උසක් නැති කාලේ සිරිපාල මාමාගේ තුන්කාලේ

බයිසිකලේ පොල්ල අතරින් කකුල ඔබාගෙන මිදුල පුරාම රවුම් ගහනවා.

ඇද ගෙන වැටුන වෙලාවක කුරුම්බැට්ටික් ගල ගාලා තුවාලේ තියාගන්නේ

අම්මාට අප්පුච්චාට කිව්වොත් ඉලංදාරි කම කියලා

හොදවයින් පද අහගන්න බැරි නිසා..

ඉස්සර දවසක මට මතකයි සිරිපාල මාමාගේ බයිසිකලේ ඇදගෙන වැටුන පාරට

ඒකේ තේ ලයිට් එක කුඩේ කුඩු උනා

"මිට පස්සෙ බයිසිකලේට අඩියක් තියනවා නෙවෙයී ඕං"අප්පුච්චාගේ වහනය බොහොම සැරට කියවුනේ ඒ තේ ලයිට් එකේ අලාබයක් ගෙවන්න උන නිසා වෙන්න ඔනි

ඊට පස්සෙ මං සිරිපාල මාමාගේ බයිසිකල් එක දිහාවත් බැලුවේ නැ

කාටත් හොරා හුලං ඇරලා වැල් කර විසි කලේ මම කියලත් ගෙදර අය තවම දන්නෙත් නෑ :D

(අම්මා අප්පච්චි ෆේක් බුක් එක ගැන දන්නේ නැති එක හොදට ගියා) :D

ඔහොම ඉන්නකොට

5 වසරේ ශිෂ්‍යත්වයවිභාගේ ලංවුනා

අම්මගේ පොරොන්දුව උනේ "විභාගේ පාස් උනොත් පුතේ මම උඹට බයිසිකලයක් අරන් දෙනවා" කියලා

ඉතිං ....

ඒ දවස් වල උදේ රැ පාඩම් කරනවා

ගණන් හදනවා

කියන්න බැරි තරමට මහන්සි උනා

විභාගේ ගොඩ දාගන්න නම් නෙවෙයි ... බයිසිකලේ ගන්න :D

ඔහොම ගිහින් ගිහින් විභාගේ ආවා කියමුකො

මම උත්තර ලිව්වා කජූ කනවා වගේ හරිම ලේසියි

ගුරුවරු කිව්වෙත් කැලුම් විභාගේ පාස් වෙනවා කියලා

ඒත්...

අවාසනාවකට මගේ ප්‍රතිපලය උනේ

ෆේල්

මම විභාගේ පාස්වෙලා තිබුනේ නැ...

හදවතින් හඩා වැලපුනා...

කලාදුරු අලයක් කාලා මැරෙන්න හිතුනා

"මැරෙන වෙලාවට හරියට විදනවාලු

ඉදිකටු තුඩකින් ශරිරය ඇතුල් කරනවා වගේලූ "

ආත්තම්මා කිව්වා මට මතකයි ...

මැරෙන අදහස පැත්තකට දැම්මා හ්ම්...ලොකු ලමයෙක් වෙලා මම සල්ලි හොයලා බයිසිකලයක් ගන්නවා ඔහොම හිතලා හිත ශක්තිමක් කර ගත්තා

ඒත්...විභාගේ ෆේල් උනත් අම්මා මට තෑග්ග අරන් දුන්නා ඒ 'කසුන් රේසින්' බයිසිකලයක් මගේ ජීවිතයේ ලද වටිනාම ආදරය කරපුම තෑග්ග ඒ බයිසිකලය

ඇත්තමයි ...

තවමත් අපේ ගෙදර ස්ටෝරු කාමරයේ දිර දිරා යන ඒ බයිසිකලය දිහා ඉදලා හිටලා ගෙදර ගිය වෙලාවට බලලා එන්න තවමත් අමතක කරන්නේ නැ...මලකඩ කාපූ රිම් වලල්ල පරණ රෙදි කැල්ලකින් පුරුද්දට වගේ පිහදාන්න මම තවමත් අමතක කරන්නෙත් නෑ ..

ප්‍රථම ප්‍රේමය_

________________
හදවතේ

ගැඹුරුම කොනෙක

සැගෙව්වෙමි

මගේ

ප්‍රථම ප්‍රේමය !!

නොගැටෙන ලෙස

කිසිවෙකුගේත් දෙනෙත

ඒ දෙස..

ඇවර කළෙමි

දෙවන..

තෙවන..

සිව්වන..

........

........

........

සියලු කඩඉම්

නමුත්

තවම සුරකිමි "ප්‍රථම ප්‍රේමය"

නොදුටු

නුඹ වෙනුවෙන්ම

මා ලග.....

"මුත්‍රා කිරිම බල්ලන්ට පමණයි"

_________________

තාප්පයේ
ලියලා
'මුත්‍රා කිරිම බල්ලන්ට පමණයි"

වැසිකිළියේ
ලියලා
'මුත්‍රා කරන්න රුපියල් දහයයි'

දහයකුත් අත නැතුව
බල්ලෙකුත් වෙනු බැරිව
පිටකොටුවේ විදපු දුක
මහ බඹුට නොදැනුණිද.. ?

මතකය

උඩු වියන් බැදි

අලුත් සොහොනක්

ළග

වසරක් විතර

පරණ සොහොනක්

ඇත

බල්ලෙකුත් නිදියයි

පාළු කැපුමට

එ'මත..

Faebook

Friend Requests Blocked for 03 Days
______________________________

විදගෙන විදගෙන
ගියා
ලහ තිබුන
උන්ඩ..

එකක් වත් නෑ නොවැ
දැන් හදිස්සියකට
ගන්ඩ..
_______________

මලක අදෝනාව_______

පිපෙන්නට වෙර දරා

මහ රැයක් පුරාවට

හිරු එබෙන්නට කලින්

තුෂරයෙන් දොවා මුව

සිටිය මුත් සිහින මැද

හිරුට පෙම් බදින්නට

නටු අගින් වෙන් කරන්

රැගෙන ගියා අනේ මම..

රවුම් සුදු වට්ටියක

රදවලා අනේ මං

සීතලට දිය ඉස්සා

මහ හඩින් හඩද්දිම

බුදු හිමිට පුදන්නට

මෙමල උන් නෙළූ බව

කියනවා ඇසුණි මට

සිහිනයෙන් විත් කනට

බුදු හිමිගේ දෙපා ළග

විගස මං තියනු මැන

මියෙන්නට පෙර හැකිය

හිමිට දුක කියන්නට...

නෙළුම්...

මඩ
විලෙක පිපෙන
නෙළුමක්

ගෙනෙයි
ලොවට
එළියක්.. !

වීදි ගණිකාව

ඇය
මුහුණට මුණගැසිනු
විට
කාරා කෙළ ගහන
මහතුන්

යනකං
බලාසිට
හොරාට
ලෙවකයි
තොල් !

_______________________තිත්ත ඇත්ත (අංක 01)

එ දවස් වල මට මතකයි............

එ දවස් වල මට මතකයි............

මම ගියේ ගමේ ඉස්කෝලෙට

බොත්තං කැඩුණ කමිසය අම්මා උදෙන්ම මැදලා දුන්නේ පොල්කටු ඉස්තිරික්කයෙන්

ඒ කමිස පොඩියේ කජු කිරි නොතිබුණාට අඹ කිරි පැල්ලම් වලින් නම් අඩුවක් උණේ නැ..

වෙල අයිනේ කොහු අඹ ගහට පොලු ගහලා කඩාගන්න අඹ ගෙඩි ටික අපි තුරුල් කරගන්නේ කමිසයේ. ඒ කමිසයේ අඹ ගෙඩිවල සුවදවගේම හැමදාටම මතක් වෙන්න පැල්ලමක් දෙකක් නම් වැරදුන්නේ නැහැ

කඩාගන්න අඹ ගෙඩි ටික තුරුල කරගෙන අපි හැල්මේම දුවන්නේ වෙල අයියේ බන්ට් එකට

හ්ම්..

ඇත්තමයි

ඒ බන්ට් එකේ කොන්ක්‍රිට් කණුවේ තළලා ගත්ත අඹ පලුවට අපි ගෙදරින් සාක්කුවලට පුරවගෙන එන ලුණු කැට ටික මුසු උණාම තියනරසය..,

ඇත්තමයි තාමත් මතක් වෙනවා.

දත් හිරි වැටෙනකම්ම අඹ ගෙඩි වලට වග කියන අපි ඊළගට දුවන්නේ සුවාරිස් මාමාගේ කමතට.

ඇත්තමයි

උන්දැ කවදාවත් අපි කමත විනාශ කරනවා කියලා නම් දෙස් දෙවොල් තියන්නේ නැහැ.

හති වැටෙනකම් චක්ගුඩු පැනලා එහෙම නැත්තං පස් යට වැළලිලා තිබ්බ ඉස්සර කාලේ හතරැස් බැටරියකින් බට්ටා පනින අපට ගෙවල්වලට යන්න මතක වෙන්නේ හිනියට කරුවලත් වැටෙනකොට

ඒ වෙනකොට සුදු කමිසේ දුඹුරු පාට වෙලා

දාඩිය දාලා එන හඩු ගද අම්මේ අපටම දරාගන්න බැ

ඉතිං ඉක්මනට රැ වුණාට ඉරට බැණ බැණ දුවලා ගිහින් පොඩි ඇල්ලේ උල්පතෙන් කට තියගෙන පාසි රහ දැනන වතුර බොනවා.

අඩිය කොළ පාටට පේන උල්පතේ ඵාසු වතුරේ එන්නේ අමුතුම රසයක්

වතුර බීලා බීලා බඩ පුම්බාගන්නා අපි හිමිහිට හිමිහිට ගෙවල් වලට රින්ගනවා

කඩුල්ලෙන් ඔළුව දන්න කලින් ඉල්ලලාම බලන්නේ අප්පොච්චා පේන මානෙක ඉන්නවාද කියලා

මොකද රැ බෝ වෙලා එනවා දැක්කොත් ඒ අහන බැණුම් ටිකට වඩා සැපයි උඩරට මැණිකෙට බෙල්ල තියන එක

ගේ ඇතුළට පුස් පැටියා වගේ ඇදුන මම කරන්නේ ඇදන් ඉන්න හම්පඩ කමිසය ඇදගෙනම ලොකු බත් පතකට වග කියනවා

හිරමන කොටේ වාඩිවෙලා කැම කනකොට ඇත්තමයි

මට තවමත් හිතෙන්නේ බත් පංගුව රසයි වගේ

ඉතිං ඔහොම කාලයක් යනකොට යනකොට අපේ අප්පුච්චට ඔනි වෙනවා මම ලොකු මහත්තෙයෙක් කරන්න

අර යාළුවන්ගෙන් ඒ පරිසරයෙන් මාව අඩදීම ඇදලා ගන්නේ අප්පුච්චා මාව දානවා ටවුන් එකේ ලොකු ඉස්කොලේට

ඇත්තමයි මොන අපරාධයක්ද

ටවුන් එකේ කිරි කොල්ලේ නැහැ ඒ නිසා කිරි කොකා වගේ ඇදගෙන සපත්තු ජොඩු දෙක දාගෙන මම දැන ලොකු මහත්තයෙක්

පරණ ඉස්කොලේ යාළුවෙක් දැක්කාම මම බලන්නේ සපත්තු දෙකේ දුවිලි පොදක් වත් ගැවිලාවත්ද කියලයි

එත්කොට මම යන්තම 4 වසරට ගියා විතරයි

මම දැන් යන්නේ ටවුන් එකේ ලොකු ඉස්කොලෙට

කලින් හිටපු ලොකු මහත්තයා නෙවෙයි ඒ ඉස්කෝලේ ඉන්නේ ප්‍රින්සිපල් සර්

කියන්න වචන නැ

ඒ සර් හරිම දරුණුයි

ඉස්කොලේ යන්න ඔනි උදේ 7.20 වෙනකොට නැත්තං ගේට්ටුව ළග දණගස්සලා පුකෙන් දුන් දානකම් වේවැල් කසාය :(

ඒත් කාටකියන්නද

වෙලාවට ඉස්කොලේ යන්න කො ස්කුල් බස් එකක් ගමෙන් එන ?

දවසකට එනවා සතියකට නැ :(

එදාට වේවැල් කසාය

ඉතිං හැමදාමත් ගුටි කන්න පුළුවන්ද ?

ඔන්න ඔය ප්‍රශ්නයේ ඉන්නකොට 4 වසරේ පොඩි එකාට ඒ කියන්නේ මට එනවා ගණදෙවි නුවන

අපේ ගෙදරට අපේ අප්පච්චි ඉරිදා පත්තරේ ගේනවා

"ඉතිං මම හිතුවා කාටත් හොරෙන් ස්කුල් බස් එකක් ඔනි කියලා පත්තරේ දාන්න"

ඒ පොඩි එකාගේ සිහිනය සැබැ වෙලා ඉරිදා ලංකාදීපේ පසල් දනවුව තිරයේ "කැළුම් විජේවර්ධන" කියන නමින් ලිපිය වැටෙන කම්අඩුම තරමේ අම්මලා තාත්තලවත් ඒ පුවත් දැම්මා කියලා දන්නේ නැහැ

අන්න එදා ඉදලා පොඩි එකා ලොකු පොරක්

ගමට බස් එක ලැබෙනවා

නම පත්තරේ ලොකුවට වැටෙනවා

ගමේ මිනිස්සු ආඩම්බරයෙන් බලනවා

(ඇත්තමයි ඒ පත්තර කැල්ල වගේම අඹ කිරි ගැවුන කමිස පොඩියකුත් තවමත් මගේ ළග තියනවා)

ඔහොම ආඩම්බරයෙන් වැඩි දවසක් ඉන්න නැ

මගේ ලොකු අප්පච්චි කියනවා

"මු කොහොමද බොලේ මෙච්චර දෙයක් කරන්නේ ..........

අප්පුච්චා ලියලා දිලා පුතාගේ නමෙන් දාලද කොහෙද"

ඇත්තමයි මම ඇඩුවා .....

ඉකි ගහ ගහ ඇඩුවා.......

කොට්ටය පෙගෙන කම් ඇඩුවා....

ඒත් ඒ 4 වසරේ කොල්ලා හරියට පොළොවට පය ගැහුවේ එදා

මම හිතාගත්තා කවදා හරි මම මාධ්‍යවේදියෙක් වෙනවා කියලා

ඒ ගැම්ම මම නැවතුවේ ලක්බිම පත්තර කන්තෝරුවේ නොම්මර 445/1කොළඹ 14 ක්‍රිෂ්ණ විජේබණ්ඩාර මහත්තයාගේ මේසය ළග

එත්කොට මම 19 විතර ඇති.

ක්‍රිෂ්ණ මහත්තයා උපහාසයට හිනාවෙලා අහනවා.........

"ආ.......... මේ පොඩි එකත් ආවේ පත්තරේට ලියන්නද ආ "

මම බිම බලගත්තා

හොදයි ලියමු බලන්න ගමේ මොකක් හරි දෙයක්

මම ලිව්වා ඇත්තමයි විනාඩි 2 ඇතුළත ඒ වෙලාවේ සිතට ආව ප්‍රවුත්තියක්..

හ්ම්...

හදාගෙන නේද ආවේ.................. ?

හොදයි එහෙනම් ලියන්න බලන්න මේ ගැන

ක්‍රිෂ්ණ මහත්තයා මට ඒ වෙලාවේ ආව ෆැක්ස් එකක තොරතුරු වගයක් දික් කරනවා

ලිව්වා ........ මම විනාඩි 2 ලිව්වා

ඒ වෙලාවේ ක්‍රිෂ්ණ විජේබණ්ඩාර මහත්තය මම මාධ්‍යවේදියෙක් කරනවා

උඩ පැනලා නටන්න කැ ගහන්න මම ගියේ නැහැ

මම 4 වසරේදි කොට්ටේ පෙගෙන්න ඇඩුව තරමටම මම එදා මතක් කර කර ඇඩුවා

ඇත්තමයි

එදා මට හදවතට ඇන්න පිහි පාරේ වේදනාවට මම පලිගත්තේ ඒ විදිහට.

ඒ අතිතයෙන් මට ජිවත් වෙන්න පුළුවන් වගේම

හෙට දවස අද වේදනාවෙන්ම සාර්ථක කරගන්න මට පුළුවන්

ඉතිං _____________

ඔබටත්,

මටත්

හැකිනම්

කදුළු දෙස බලා සිනාසෙන්න

සත්තයි එදාට ඉර පායනවා ලොකෙම එළිය කරන්න !

___________________________ ෆැන්ටසියේ සිට _

ඈත අහසේ දේදුන්නක්
කෙක්කෙන් ඇද බිමට අරං
දේදුන්නේ පාට නූල්
ගලවනවා මං

හීත රැයක කූඩේ අරං
වත්තට ගොස් හනික ඉතිං
බිමට වැටුණු තරු කැට කැට
ඇහිදිනවා මං

දේදුන්නේ පාට නුල්
එකතු කරලා සළුව වියං
ඇහිද ආපු තරු කැට මං
අමුණනවා දැං

නුඹ ආවම හෙට උදයෙන්
රැයේ වියපු සළුව අරං
නුඹ ගතවට සළුව විලස
දවටනවා මං

___________________________ ෆැන්ටසියේ සිට _

සිහිනය

මා ලියූ කවි පොත
එළිදකින්නට
මොහොතකට පෙර

ඇය ඇවිත්
සතුරියක් ලෙස

කැඩුවා මගේ
නින්ද
දෙකට........

සබන් බෝල

ප්‍රාණය ලද
සබන් බෝල
උඩඟු සිතින්
රඟයි අහස

හිරු කිරණේ
වර්ණ අරන්
හිරුට වඩා
උඩඟු තරම

තව අහසේ
උඩට ගොසින්
පුපුරා බිම
වැටෙයි යසට...